نهانخانه ی دل
نهانخانه ی دل
ای برده امان از دل عشاق کجایی...
نوشته شده در تاريخ 7 / 2 / 1390برچسب:, توسط میم و حا و میم و دال |

سلام

این هم یک شعر از جنس نا مرغوب تنهایی...

 

فریب چشم تو خورد و همیشه تنها ماند

و چشم خورد و ز قلب نگار خود جا ماند

غریب ماند، میان غزل غزل غربت

و لابلای نگاهی که تا ابد وا ماند

حواسها همه جمع دلی که تقسیم است

کنار ضرب نفسها، صدای منها ماند

و باز بر دل تنگش شرر فروز آمد

و باز بر تنش آثار زخم دنیا ماند

و باز، گرم نگاهی، به ماه شبها بود

که سوی مردم چشمش نهیب سرما ماند

پر از نشان وصال است، قلب بی سامان

و یک نشان جدایی که بر دل ما ماند

و در سیاهه ی فردا مدام در میزد

دری ز خاک وا شد، شبی همانجا ماند...

 

میم و حا...



نظرات شما عزیزان:

سلام
ساعت9:06---12 ارديبهشت 1390
كيف حالك
كجايي رفيق ، خبري نيست ازت ، شمارت عوض شده؟
يه خبر بده به ما


باران
ساعت7:31---8 ارديبهشت 1390
سلام اولین باره اومدن تو وبلاگتون شعراتون جالبه معلومه دل پردردی دارین چرا اینقدر غمگین چرا نمیدونم خانم هستی یا اقا اما دل نازکی داری شعرات دلمو میلرزونه

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به صاحب آن مي باشد.