سلام
بعد از مدتی، شعر جدیدمو براتون هدیه می کنم
آتشفشان، آتشفشان، بر قلب ما آتش نشان
تو آتش آتشفشان، ما بی نشان بی نشان
تو در دل کوهی و ما کوه غم فرهادها
بر کوه غمهای نهان، آتش بیفکن بی امان
ما بی امان از غصه ایم و در تلاطم با سبو
آخر چه بود این قسمت و این درد و اندوه گران؟
هر دم به یاد یارها، عمری رود بر بادها
عمری به یاد چشمها و جام آتش در دهان
با بردن نامی، دوباره آتشی در کار شد
آه از نگاه آتشین، از روی زیبا، اَلأمان!
تا یار در یاد آمده، هر لحظه فریاد آمده
جز یار در خاطر مباد و در نهان و در جهان...
بی او نباشد یک ستاره در شب مستی ما
هستی ما وابسته ی گیسوی شام آسمان
در راه گیسوی سما، خاک است بابُ الوَصل ما
باشد فدایش اصل ما و نسل ما و دودمان
هرگز نرفت از جان ما، رویای مرگی سوزناک
تا کی شود پایان ما، در انتهای داستان؟!!
غربت فراوان بود و خواب خوب یاران بیشتر
ما را در این غربت سرا و خواب شیرین وا رهان
تن بود و جان و جامه ای، تن پیش مرگ ماه شد
این جامه را بستانده ای، جان گران هم وا سِتان...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
ار آن بدتر که از دل هم براند
