سلام دوستان
نمیدونم چی باید بگم به خاطر بوسه ی مجددم به خاک خراسان و به درگاه نور...
شعر زیر رو که تقدیمتون می کنم، شاید تو فاصله ی 1 یا 2 متری ضریح آقا و خیره به بارگاه نور و تو شرایط خاصی گفتم و امیدوارم امام رضا علیه السلام از من بپذیره و شما هم...
در و دیوار، نور
روی دلدار، نور
در میان ظلمات...
نورالانوار، نور
حرمش، عرش خداست
که جهان پابرجاست
همه جا تاریکی
حرم یار، نور
یوسفان می آیند
عجب از این بازار
راهی بازاریم
راه بازار، نور
همه ی عالم خواب
دل ما در تب و تاب
بین چشمان خمار
چشم بیدار، نور
چشمها بارانی
غم ما می دانی؟
چشمها تار شدند
صحنه ی تار، نور
چشمها بسته شدند
سینه ها خسته شدند
زخم بر دلهامان
زخم بسیار، نور
ما همه دربدریم
شب شده، بی سحریم
وقت تنگ است ولی
وقت دیدار، نور
فارق از دل شده ایم
باز هم گِل شده ایم
نفس یار کجاست؟
آه غمخوار، نور
آرزو، دیدن دوست
پای بوسی، برِ دوست
زاری اشک خوش است
دیده ی زار، نور
ما کجا دوست کجا؟!!!
مانده در خوف و رجا؛
شعله ی شمع شدیم
تن تب دار، نور
آهوان می دانند
زائر بارانند
رازها در حرم است
سرّالاسرار، نور
روزه ها دوری یار
انتظارم سحریست
آه، کِی می آید...؟
وقت افطار، نور
ما همه نور شدیم
شکل منصور شدیم
همه بر دار شدیم
سرِ بر دار، نور...
میم و حا...
سلام
امیدوارم کم کم آماده ی ورود به بهار زیبای زندگیتون باشین
شعر جدیدم تقدیم به دلهای بهاری...
نقطه ی پایان بر این احساس بی پایان! چرا؟
سنگ بر مینای قلب بی سر و سامان! چرا؟
--
آه از دوری و مهجوری، چه می خواهید باز؟
شعله بر این سینه ی تفتیده و سوزان، چرا؟
--
ما که خود اشک روان چون چشمه ساران بوده ایم؛
این همه بر گونه هامان، هجمه ی باران، چرا؟
--
بیت های تیشه و فرهاد و شیرین آمدند...
باز بازی با دل تب دار کوهستان، چرا؟
--
ظلم بر فا نوس و جام و زلف دلبر یک طرف...
ظلم بر ساقیّ ما و باده و پیمان چرا...؟
--
حرف از دوریّ و بودن، حرف ما و ماه بود...
حرف از شبهای پر اندوه غمخواران چرا؟
--
کُشت ما را رفتن ماه و دگر تابی نبود...
حکم ها بر دوری ما از بر یاران چرا...؟!
میم و حا...
سلام
حالتون خوبه؟
این هم شعر جدیدم که تقدیمتون می کنم...
آن حرارت که ز تو بر دل ما بود، تبی بود، همین
آن سیاهی که ز زلف تو رها بود، شبی بود، همین
--
هر که آمد؛ ز هوا خواهی تو، نام و نشان داد به ما...
"عاشق" و "سوخته" و "دل نگران" هم لقبی بود، همین
--
رفتن ما به دل کوهِ جدایی همه اش کار خطا...!
رنگ کوه و غم و اندوهِ جدایی، سببی بود، همین
--
سببی بود که تو زخم به دلهای پریشان بزنی
پاسخ تو به دلِ سوختگان، بی ادبی بود، همین
--
ای رطب خورده چرا خورده ز دلدادن ما می گیری؟
یاد داری دل ما مطرب بزم طربی بود، همین؟؟؟
--
این که گفتی که نباید نگران حال و پریشان باشیم؛
همه اش قصه و افسانه و "منع رطبی" بود، همین...
--
حال در کنج نهانخانه به پایان زمان می نگریم
این هیاهو، همه اش، آه دلِ مضطربی بود، همین...
میم و حا...
سلام
شعر جدید، بعد از زیارت امام هشتم...
سینه ی شبزده خورشیدنشان شد آرام
شب شد و در حرم و گریه کنان، شد آرام
چون شقایق به بر نرگس سرمست آمد
"چشم نرگس به شقایق نگران" شد آرام
صحن بود و قدمی پشت قدمها بی تاب
آتش خرمن غمهای نهان، شد آرام
صحن بود و همه ی صحنه ی تنهاییها
نوبت حرف دل دلشدگان شد آرام
نوبت زمزمه ی قلب پریشان آمد
سرعت لرزش قلب و ضربان شد آرام
پای در صحن گهرشاد نهاد و افتاد
خیره بر خاطره های گذران شد آرام
جگرش سوخت و بر پنجره فولاد رسید
التهاب دل پر سوختگان، شد آرام
عاقبت پنجه بدان روضه ی رضوان زد و بعد...
خاک آن کوی شد و پرسه زنان شد آرام...
میم و حا...
سلام
بعد از مدتی، شعر جدیدمو براتون هدیه می کنم
آتشفشان، آتشفشان، بر قلب ما آتش نشان
تو آتش آتشفشان، ما بی نشان بی نشان
تو در دل کوهی و ما کوه غم فرهادها
بر کوه غمهای نهان، آتش بیفکن بی امان
ما بی امان از غصه ایم و در تلاطم با سبو
آخر چه بود این قسمت و این درد و اندوه گران؟
هر دم به یاد یارها، عمری رود بر بادها
عمری به یاد چشمها و جام آتش در دهان
با بردن نامی، دوباره آتشی در کار شد
آه از نگاه آتشین، از روی زیبا، اَلأمان!
تا یار در یاد آمده، هر لحظه فریاد آمده
جز یار در خاطر مباد و در نهان و در جهان...
بی او نباشد یک ستاره در شب مستی ما
هستی ما وابسته ی گیسوی شام آسمان
در راه گیسوی سما، خاک است بابُ الوَصل ما
باشد فدایش اصل ما و نسل ما و دودمان
هرگز نرفت از جان ما، رویای مرگی سوزناک
تا کی شود پایان ما، در انتهای داستان؟!!
غربت فراوان بود و خواب خوب یاران بیشتر
ما را در این غربت سرا و خواب شیرین وا رهان
تن بود و جان و جامه ای، تن پیش مرگ ماه شد
این جامه را بستانده ای، جان گران هم وا سِتان...
میم و حا...
تمام رازها در دل بمانَد ... خوش آن رازی که دلبر هم بداند
خوش آن آهنگ تیشه بر دل کوه ... که با فرهاد، شیرین هم بخواند
زمان دوری از دلدار بد بود
از آن بدتر که از دل هم براند
میم و حا...
سلام
شعر جدیدمو تقدیمتون می کنم
صحبت از کار است و افکار است و رنگ روزگار
صحبت چشمیست پر اندوه و قلبی داغدار
صحبت از نای است و نالان است شعر و شور ما
صحبت از جان است و هجران است و رنجی پایدار
صحبت از کوه است و اندوه است و شهری پر فریب
صحبت از سوز است و داغ لاله های بی بهار
صحبت از شام است و ایام است و تنها تر شدن
صحبت از نام است و فرجام و غروب بیشه زار
صحبت از حال است و احوال است و یاد یارها
صحبت از عشق است و پایی بی قرار بی قرار
صحبت از خواب است و در تابند ماهی ها هنوز
صحبت از نور است و ناجور است حال انتظار
صحبت از یار است و دلدار است و اغیار است و ما
صحبت داد است و فریاد است و یاد کوهسار...
میم و حا...
سلام
این هم یه متن ناچیز تقدیم به یک دوست...
و فراموش کردن!
ندیدن و ...
باز حکم دوباره ایست به مجرمی که تنها مانده
حکمی از دادگاه زمانه
و عادتی تکراری...
و حالتی دوباره از انتظار...
و گریه ی دوباره ی چشم...
.
.
.
سازها همنوای سوز زمستان می نوازند
ما هم می رقصیم و جهان هم...
یا می رقصیم از ساز ها و یا می لرزیم از سوزها...
همه می رقصند و زمان، بیشتر
جنب و جوش قلم و کاغذ از آنها بیشتر...
مثنوی و غزل و قصیده آمدند...
شب و ستاره و ماه و عقربه های ساعت هم، آمدند...
یواش یواش، عقربه ها، ترانه ی خود را آغاز می کنند...
در بیت آخر شعرشان، عدد 12 لبخند می زند
یکی می گوید، 12، همان لحظه ی دوباره ی صِفر است
آن دیگری می گوید، ساعت صِفر، همان لحظه ی عاشقیست...
.
.
.
ناز می کنند این عقربه ها، تا ما را به آن لحظه برساند...
.
و
.
و زمان به پایان می رسد...
میم و حا...
سلام
اولا لازمه که خروج از ماه صفر و ورود به ماه ربیع الاول رو به همتون تبریک بگم.
دوما هم شعر جدیدمو تقدیمتون کنم که ...
شوریست به پا، در دل ویرانه، چه حالیست...
افتاده شرر، بر دل دیوانه، چه حالیست...
بی تابی شمع و شب ما و غم یاران
شبگردی پنهان نهانخانه چه حالیست...
رفتی و ز دل رفت صفا، رفت صبوری
در مَردُم چشمان تو دردانه! چه حالیست...؟!!
دیگر نبوَد پنجره ای بسته و سرسخت!
تنهایی ما در وسط خانه چه حالیست...
رفتی و هواخواهی تو، مانده به دلها...
افتادنِ در آتشِ پروانه، چه حالیست...
دیگر نبوَد در بر ما، باده ی لبهات
مستیّ نگاه تو به پیمانه چه حالیست...
آه از غم چشمان تو و بارش باران...
چشمان تر و خنده ی رندانه...، چه حالیست...
روز از نو و روزی دل ماست، جدایی...
مُردن وسط شادی بیگانه، چه حالیست...!
میم و حا...
سلام
شعر جدید تقدیمتون...
جامیست که ما مست، به پیمانه ی آنیم
قسمت شده تا معتکف دیر بمانیم
محکوم به فرهاد شدن در دل کوهیم
مجنون صفتانِ رخ شیرین دهنانیم
ما عاشق لیلای پریشانی خویشیم
آرام، ولی از غم لیلا، نگرانیم
ما مانده ی دوران صبوری و سکوتیم
وا مانده ی بازار پر از گرگ جهانیم
فریاد که ما کشته ی هجریم و قفسها
فریاد که زندانی مهجور زمانیم
آیینه شکستیم و شکستند دل ما
همسنگ بهاران و گرفتار خزانیم
پروانه ی پر سوخته ی آتش یاریم
منظور نهانخانه و اسرار نهانیم
"مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه"
ما در پی تو بر سر هر جوی روانیم
"هر در که زدم صاحب آن خانه تویی تو"
بی روی تو یک لحظه بر این خانه نمانیم
"دیوانه منم من که روم خانه به خانه"
بی تاب ز عشقیم و همه بی دل و جانیم
عشقی و دل و دیده ی ما محو تماشات
بر راه تو ای جان جهان، منتظرانیم...
میم و حا...
